Беркөн шулай үз бәбкәмне

Булдым тотып карарга.

Тик ата каз канат җәеп

Килде мине таларга.

Ул усалның чукуыннан

Көчкә качып котылдым.

Ә ата каз ана казга

Мактанырга тотынды.

- Күрдеңме, теге малайны

Җибәрдем бит кыйнап, - ди.

Ана каз да аны хуплап:

- Кыйгак, кыйгак, кыйгак, - ди.

Аның усал булуы да

Ярый, бер уйлаганда,

Бәбкәләрне тилгәннәрдән

Саклый мин булмаганда.

Нәҗип Мадьяров